Als nieuw

Tusen gelezen boeken vond ik je terug. Alsof alles verstomde, zo stevende je, niets vertrappend, naar voren, herkende ik het zeilen van de zilveren schepen op de oceanen van onze jeugd.

— De hardste klappen moeten nog komen. Het draagt geen doel inzich maar is dienstbaar aan het geheel. Ontvankelijkheid wacht. De door de kern der dingen om te ploegen akkers transformeren zich straks tot knedende en koesterende knuisten die alles dat groeien en bloesemen wil, wensen te verenigen tot één.