De acrobaat


  • Close

de acrobaat websiteDaar komt ‘ie weer aan. Exact op tijd. Ik kom er als vanzelf in terecht. Sodemieters, het gaat me door merg en been.

Ik weet het: het kan niet en het mag niet, maar ik begrijp het zo goed. Het is iets dat ik met hem deel.

 

Gloeiende krukaswangen. Malende aandrijfstangen. Een raggend zuigertje ter grootte van een borrelglas langs een cilinderwand van het hardste metaal.

Pure hartstocht. Je reinste genot. Een verslaving die nooit meer overgaat.

En schoonheid geef je door.

 

Dat machientje van 50cc trekt als een hemelbestormende symfonie door mij heen. Z’n wel twintigduizend toeren maken dat je denkt dat het hier om een gekgedraaid insekt met razendsnel roterene ledematen gaat, dat het hier misschien wel het doen-en-laten van een nooit eerder waargenomen exotisch wezen betreft. Eén lange hoge gil voert mij  -duizenden beelden genererend-  wég van hier naar nog véél meer van “dit”.

 

In mijn verbeelding zie ik de coureur (in extase geketend) zitten op dat bloedstollend machtig mooie ding, en hoop zó vurig dat de zéker aansnellende “juten” zullen concluderen: We laten hem gaan. We bekeuren hem niet. Hij is voorzichtig en opweg naar het gindse circuit.

En andermaal murmel ik nu gaarne en vól overtuiging  -tevens een ode brengend aan De Hoge Technologie-  met deze uitzinnig swingende danser op twee wielen mee.