De dirigent


  • Close

P1050244 website1Met een ferme vingerveeg werd er op haar bovenlip een streep als een gestrenge snor gezet. Stampend met haar voeten op de grond en haalbewegingen met beide handen makend, alsof ze iets wenkte of vurig wenste, verscheen er als uit het niets een compleet orkest.

Zonder acht op haar te slaan sloegen de instrumenten (hierbij tevens de muzikanten volstrekt negerend) aan het dansen en springen, aan het talmen en fibreren, geraakten ze bij tijd en wijle zowaar euforisch om dan plotsklaps te verkillen en te verstijven als vonden zij de dood. Ook de donderende roffels van het slagwerk, welke eerst nog zo spraakmakend aanwezig waren geweest, stierven weg alsof ze nooit geboren werden. Zelfs de hoge uithalen van het zingend hout marcheerden, hand in hand, met het snerpende geluid van snijdende snaren uit het zicht.

Waarop zíj weer naar voren kwam en aanvankelijk alleen maar zweeg zoals het orkest dat nu deed.

 

“Omhóóg en omlaag. Óp en neer. Dàlen en stijgen. Léven en sterven. En óp en neer. Omhóóg en omlaag”…, klonk het nu als een manke mars uit haar strot, hiermee het orkest als het ware bevestigend en nog wat versterkend.

“Dat was ons bestaan in een notedop. Dat was de beursnoteringenlevenswals. Vanuit het thans gistende Athene wikkelde er zich ooit een belangwekkend deel van onze totale beschaving af. Is ons “tweede Rome”, maar ditmaal mondiaal juíst op basis van onze globale markt…, in zicht!?

Nog één ding: Wat er zich in de loop van miljoenen en miljoenen jaren aan gas en olie in de aardkorst heeft gevormd, wordt door ons in pakweg honderd jaar opgestookt. Gezien ons gedrag, want we gaan hiermee toch gewoon door, zijn we kennelijk niet bang voor de nabije toekomst, voor het gegeven dat onze planeet door de hierdoor optredende ovenwerking als een ordinaire gehaktbal bezig is te worden gaargestoomd.

Neem je verantwoordelijkheid. Gebruik je hersens. Succes!!