De keuze

De meester blijft uiterlijk onbewogen bij het schuiven der stukken. Met kalmte scant hij het veld. Die en die strategie. De tijdsdruk en de klok. Hij schat zijn kansen, want de vijand zal hoé dan ook worden geveld.

De vorm der stukken is identiek. Alleen de kleur verraadt het “andere ” kamp. Zwart en wit als getuigenissen van verschil?! Niets, maar dan ook helemaal niéts heeft het vandoen met zaken als goed en kwaad.

Anders dan in het “echte”  leven  is ’t bij het schaken fair verdeeld. Kwantitatief zijn er de elkaar bestrijdende partijen gelijk bedeeld. Via “schaak” en het liever te vermijden “pat”, gaat het vechten door naar “mat”.

— Zonder afgehouwen hoofden en plassen bloed, grommend zonder te verwonden, gaan er uiteindelijk armen triomferend naar omhoog. De winnaar wordt onder luid gejubel op het schild gehesen. Paarden en lopers dragen De Grootste in het rond. Zij is het die het toernooi dit jaar bekronend heeft afgesloten. Zíj is het, het is ’s méésters hand, die de route naar winst en overwinning heeft bepaald.

Kijk maar eens om je heen in zo’n zaal. Markante koppen. Intelligente handen. Omhoogschuivende manchetten als de speelarm wordt gestrekt. Want dáár gaat het hier om!

— Het kan vriezen of dooien. De vólgende zet. Het is aan óns. De toekomst is nog stééds aan de mens.