Een rare snuiter

Ze was rapper dan de rest. Hierdoor maakte ze zich los van de menigte. Dit zich steeds sterker versnellende vogelwezen werkte zich gaandeweg ook al maar hogeróp. Haar hielen klommen bij iedere volgende stap omhoog. De voeten gingen domineren. Ze leken nu te verwijzen naar de éénakter: spitzengalop. Dance for live.

Er was sprake van een trance. We waren één en al aandacht. We voorvoelden dat dit zeker iets éénmaligs zou zijn. Vlammen. Ons leven was niets meer dan een handvol dorre bladeren in haar bestaan. Wat een figuur. Die dynamiek. Powerfull. Krácht. Maar bovenal…, mijn god, die kóp! Die kóp!

Eén en al kleur, ruizende geluiden en raffinement. Met al die verenpracht waarin ze was gehuld, verspreidde ze bij haar gaan een keur aan aroma’s die direct verwees naar warm, zwoel nestmateriaal. Flarden van huiselijkheid, orgasmes en uitzinnigheid tolden er in ons rond. We wensten haar te volgen en mét haar ondergedompeld te worden in haar bron.

    … maar dat ging niet door!

Niet eerder dan dat haar snelheid was gereduceerd tot nul, draaide ze zich om. Het gegeven had iets van loeiende sirene’s die in een te korte tijdsspanne tot bedaren waren gekomen. Alsof het zo was afgesproken, hervonden wij onszelf op hetzelfde moment, staande om haar heen, in hoefijzervorm.

    En allen zwegen.

Met de zin: “Zoek de oorspronkelijkheid in jezelf en ga naar huis”, verbrak ze de stilte. “Ik kom uit een wereld waar de levenspaden met humor en wijsheid zijn geplaveid, waar Het Leven vanuit betrokkenheid en met hartstocht, als wézensspel, wordt gebezigd en beleefd. Ik zie hier alleen nog maar geld en steeds meer winnaars versus verliezers. Alleen hetgeen dat rendeert, waar materieel profijt van te verwachten valt, omringt ons, definiëert ons bestaan. De mens als voelend wezen verworden tot een consument binnen de mondiale markt, tot een puppet on a string, tot een nummerding (klaarblijkelijk) zonder geweten, dapperheid en moraal”.

    Waarop ze verdween.

    Waarop ze later terug zou komen!