Hierna

Achter de vergankelijkheid is alles even ver wég als nabij. Eénmaal door de poorten der ontsteltenis, als het-alles in een stabielere rangschikking ligt, kleurt er niets meer rood dat op oranje leek, exploderen de grondtonen nooit meer rafelig uiteen in kwetsende grimassen die de akkers omwoelden en het bovengewelf haar oneindigheid ontnam.

— Alles ligt weer op zijn plaats. Alsof er overigens ooit iets wèrkelijk ontwricht is geweest.

— De grootste wijsheid is het absolute evenwicht. Bescheidenheid haar prijs.