Ik wist niet…!

Als we ons er bewust van zijn dat Het Heelal steeds groter wordt, en dat alles dat daar “in” is (en gaandeweg z ’n specifieke plaats verkreeg) al invloed uitoefenend ten opzichte van elkaar permanent duwt, trekt en banen-beschrijvend beweegt…, als we er ons van bewust zijn dat er door onze aarde lustig met dit krachtenspel (als resultaat der kosmische fenomenen) wordt meegespeeld…, dan weten we tevens dat de uit grote schollen bestaande aardkost zich als vanzelfsprekend schikt…; dieptes gaan omhoog, en wat nu bergachtig is was eerder vast weleens een oceaan of zee.

    Dan kan er toch slechts bescheidenheid zijn dat ons, mét het stellen van vragen, rest!

Een ieder van ons is een onlosmakelijk deel van een groots complex. We zijn in z’n totaliteit een in zichzelf bestaand dynamisch geheel. En toch…: zelfs ook in wéérwil van het gegeven dat we er ons op vóór laten staan door “de verlichting” te zijn gegaan, wágen we het om stukjes van deze planeet, middels het overhevelen van zilver en goud

  -notabene bestanddelen genomen uit aarde’s eigen vlees en bloed- , te claimen als zijnde Bezit…; this is Mine!

    Een beetje primitief, is ’t niet!? Big wheels keep on turning versus ons ééndagsgerief!

There must be a reason for it. Opzich is er niets mis met een in-het-vlees verpakte ziel, met een “ploeteraar” in een dierenvel, met een mens die door een huid wordt begrensd, te zijn.

    En dat gaat op voor ons allemaal!

    Eenzelfde nest voor allemaal!