Muizenissen

Zoals we het hebben vormgegeven is het voor velen van ons een val. Het leven dat wij leven is vaak als een fuik. Je zwemt er steeds dieper in. Wat je je verschaft, waarvoor je hebt gewerkt en betaald, is wie je bent. Het is jouw macht, kracht en status. Het bevestigt je als mens.

— Ons kent ons. Alleen zó horen we bij elkaar. We kopieëren en klampen aan. Koppel je dan maar eens los. Werk je er maar eens uit. We passeren een grens. Als analoge organische wezens verdwijnen we langzaamaan in de virtuele digitaliteit. Verworden we, mede onder invloed van mondiaal opererende computerrobots, tot schimmen van onszelf.

Het is genoeg geweest. Aan onze staarten hebben we ons te drogen gehangen. We namen namelijk het besluit in bad.

— We gaan terug. Schoon en opgeknapt wandelen we, éénmaal droog, naar ons zèlfgebouwde huis.

— We blijven schrijven. Tot ziens. Tot hoors. Het was uitermate leerzaam. Tot straks en bedankt.