Nieuwe huizen


  • Close

Nieuwe huizen schilderij door Rose VerkerkHoe zou je ze noemen als je ze niet kent? Bollen? Bellen? Ballen?

 Ballonnen! Ballonnen afgevuld met een lekker licht goedje, blikken gretig (nu nog door touwtjes gehinderd) naar omhoog.

 Aan de snuitjes van de kinderen kun je duidelijk zien dat ze aan dit dunwandige kleurrijke spul meer waarde hechten dan aan de plaatsen waar hun voeten worden neergezet; de tuimel- en duikelpartijen zijn niet van de lucht.

—  Ze zijn op weg. Met anderen volgen ze de ambachtsmeesters. Op weg zijn ze naar de plek waar wordt gebouwd. Op weg naar daar waar de kuilen voor de kalk gegraven werden, waar de stenen staan opgetast naast de stapels hout en de kratten met het allerfraaiste bouwmateriaal dat er is. GLAS. Weggerast glas.Gestolen waar. Gered goud (de hemel zij geprezen) uit de klauwen van een zot, van een barbaar, van een cijferneuker, van een getallenfetisjist.

De waanzin! Dat krijg je ervan als het kostenplaatje letterlijk boven alles verheven is, koning mag kraaien, prevaleert.

We worden als burgers geprezen om ons milieubewuste gedrag. Gave potten en potjes verdwijnen massaal in een stalen bak. Die bakken staan overal. En weet u wat er met al die gave potten en potjes gebeurt!? Die schitterende gave potten en potjes gaan d’r aan, ze worden in elkaar gemept en te barsten geslagen. Ze worden vernederd en ontkend, vertrapt en verbrijzeld, om er vervolgens  -onder toevoeging van extréém veel energie-  jawel, let op, exàct diezelfde gave potten en potjes van te maken.

En maar lullen over zinloos geweld, over zinnigheid. Proost!!! Life as a madman´s fire!