Vanuit een klomp

De tijd gepasseerd en op iedere plaats, op datzelfde moment, aanbeland; via totale verzadiging en mortale leegte, als bij het waden door wereldzeeën beurtelings afgevuld met wit en zwart, toch evenveel omhooggereisd als afgedaald: het bereiken van de mondiale brink; te breedsprakig misschien, maar wel waar, want dát is ’t wat er te gebeuren staat.

— Staande kennis die aanvankelijk nog op opaalkleurige schalen werd opgedist en aangeprezen, verbleekte bij het vers verworven Weten dat vrijelijk stromend en met stijgende verbijstering, zelfs in de afgelegenste dorpskernen, werd ingebracht.

— Armlastigen jankten zich vol en rond. De pauwen, gevreesd en bejubeld, normaliter op tronen verbillend en paraderend door koningszalen, veranderden opslag weer in mensendiertjes zoals wij allen zijn…; in in vlees verpakte zieleïndividuen die (zonder hel, dus onbevreesd) opweg zijn naar huis. Opweg zijn naar huis nadat ze eerst alle ballast- , alle pseudo verantwoordelijkheden- , alle trivialiteit vér van zich geworpen hebben en dit aardeleven, eìndelijk verdorie, als avontuurlijke feestroute, flamboyant en zich in elkaar herkennend en versterkend, hebben afgelegd.